Każde dziecko, które prawidłowo się rozwija, prędzej czy później będzie płakać. Każdy rodzic prawidłowo rozwijającego się dziecka, usłyszy płacz. Zazwyczaj pierwszy krzyk dziecka ma miejsce zaraz po urodzeniu. Jest to oznaka tego, że dziecko ma prawidłowo rozwinięte płuca i urodziło się zdrowe. Oczywiście trudno przełożyć to wszystko na praktykę. Są dzieci, które po urodzeniu zaczęły krzyczeć, ale mimo tego urodziły się chore. Bywa też tak, że dziecko po urodzeniu nie krzyczało, a mimo tego wszystko było z nim w porządku. Zdaniem części położnych i osób ze środowiska medycznego mocny, silny krzyk dziecka po porodzie nie jest konieczny i wypływa raczej z szoku. Zdaniem właśnie tych osób dziecko powinno narodzić się w ciszy i spokojnie przyjść na świat, bez krzyku. Tak czy inaczej kiedyś na pewno rodzice usłyszą pierwszy krzyk. Dziecko nie ma innej możliwości porozumiewania się ze swoimi opiekunami, jak tylko krzykiem. To właśnie poprzez krzyk dziecko może zasygnalizować swoje potrzeby, a zadaniem rodziców jest nauczyć się odczytywać ten płacz i krzyk, aby znaleźć te potrzeby które trzeba zaspokoić. Bardzo często można spotkać się z opinią, że małe dziecko tylko je i śpi. Zatem podstawowe potrzeby jakie trzeba zaspokajać u małego dziecka to potrzeba snu oraz potrzeba jedzenia. Nie wolno jednak zapominać o jeszcze ważniejszej potrzebie a zatem o potrzebie bliskości z rodzicem. Każde dziecko ma potrzebę przebywania blisko ze swoimi opiekunami – potrzebę przytulania się i bliskości fizycznej.Wielu rodziców wyrzuca sobie i czyni wyrzuty sumienia, że w porę nie zauważyli potrzeb swojego niemowlaka. Często dopiero na kontroli lekarskiej okazuje się, że dziecko na przykład jest niedożywione, ponieważ piło za mało matczynego mleka. Tymczasem rodzice nic nie zauważyli i myśleli, że wszystko jest w porządku. Podobnie bywa w przypadku niektórych chorób. Rodzice mają najlepsze intencje i starają się robić wszystko jak najlepiej ale mimo tego coś pójdzie nie tak. Dlatego też rodzice powinni pogodzić się z faktem, że nie są nieomylni, jakaś wpadka prędzej czy później się zdarzy. O ile niemowlak poprzez płacz i krzyk raczej nie manipuluje swoimi rodzicami, po prostu sygnalizuje, że jego potrzeby nie są zaspokojone, o tyle już starsze dziecko doskonale wie w jaki sposób manipulować swoimi rodzicami. Często starsze dzieci wykorzystują płacz i krzyk do manipulacji. Rodzice często bywają bezradni i nie potrafią postawić granic. Dlatego właśnie dzieci wykorzystują to aby uzyskać swoje cele. Dzieci często płaczą w miejscach publicznych, spodziewając się, że w ten sposób skłonią rodziców do spełnienia swoich żądań. W tej sytuacji może pomóc tylko i wyłącznie żelazna konsekwencja. Płacz dziecka może wynikać z bardzo wielu przyczyn. Z pewnością rodzice nastolatek spotkali się wielokrotnie z tym, że dziecko wybucha płaczem zupełnie bez powodu. Tak samo zresztą jest w przypadku dwulatków czy trzylatków. Małe dzieci zupełnie nie potrafią kontrolować swoich emocji. Zadaniem rodziców jest przytulić dziecko, nazwać jego emocje i zastanowić się nad rozwiązaniem tej sytuacji, która nastąpiła i wywołała płacz i smutek dziecka. Dziecko w wieku nastoletnim jest już bardziej dojrzałe, ale buzują w nim hormony i nie potrafi ono samo zapanować nad swoimi emocjami. Często w środku dziecka kryje się lęk przed odrzuceniem, lęk przed wyśmianiem przez przyjaciół i rodzinę. Dlatego właśnie w domu rodzinnym dziecko powinno zawsze znajdować ukojenie i spokój. Płaczące dziecko to zawsze dla rodziców pewnego rodzaju porażka. Jednak żaden rodzić nie powinien myśleć w ten sposób. Trzeba pamiętać, że dzieci muszą nauczyć się dorosłego życia. Dorośli w swoim dorosłym życiu również nie mają możliwości spełnienia wszystkich swoich marzeń i zachcianek. Dlatego także dzieci również powinny uczyć się, że nie wszystko czego chcą, zostanie im dane. Nie ma takiej możliwości. Życie zawsze jest sztuka kompromisu i wyboru. Rodzice powinni oczywiście reagować na płacz dzieci ale nie powinni spełniać wszystkich ich żądań.
