Okres zimowy powiązany nieodłącznie z szalejącymi różnego rodzaju wirusami grypowymi i przeziębieniami nie cieszy się wielką popularnością pośród wielu osób. Oczywiście amatorom jazdy narciarskiej nie zdołają przeszkodzić chwilowe niedomagania, gdyż żywioł, na który oczekują przez długie trzy pory roku umiarkowanego klimatu potrafi wypełnić ich serca mocą śnieżnej adrenaliny. Największą chyba radość potrafi jednak sprawiać najmłodszym, tym właśnie, którzy nie zważając na skutki nieodpowiedniego przebywania w tychże warunkach w sposób najłatwiejszy są podatni na zimowe infekcje. Witamina c dla dzieci już od wielu dekad jest najpopularniejszym środkiem mającym wzmocnić odporność młodych organizmów. Stosowana również już po złapaniu przeziębienia w dalszym ciągu posiada skuteczną moc leczenia wraz z innymi specyfikami. Nieustanne pytanie, czy lepiej stosować ją w postaci naturalnej czy pigułki, nie uzyskuje jednoznacznej odpowiedzi wśród stosujących osób. W zasadzie naturalna i klasyczna medycyna jest uznawana za bardzo dobrą, choć skuteczność jej w pewnych przypadkach nie należy do zbyt efektywnych. Zazwyczaj zalecana przez lekarzy jako dodatek i uzupełnienie leczenia lub form zapobiegania różnym chorobom i schorzeniom. Być może innego zdania jest część środowisk, które bazują przede wszystkim na naturalnej medycynie. Ziołolecznictwo stosowane przez owe grupy uznawane jest za najzdrowsze i najlepsze. Wiekowe nieraz receptury mieszanek ziołowych są markową wizytówką braci zakonnych, przynoszących ulgę w cierpieniach wielu niedomagającym. Znany zakon braci Bonifratrów może pochwalić się na tym polu skutecznością działania, nie tylko zresztą związanego z medycyną naturalną. Nowoczesne szpitale, podążające z najnowocześniejszą technologią leczenia, stanowią dobitny przykład, iż duch postępu nie jest również obcy kościołowi. Jedność i nierozerwalność leczenia ciała wraz z duchem, to podstawowy czynnik zapewniający pełny sukces. Szkoda jednak, ze spora część współczesnych lekarzy potrafi leczyć tylko obszar cielesny, nie dostrzegając jednocześnie mocy sfery wewnętrznej. Być może uznając, że do tej drugiej odpowiedni są inni specjaliści sfery psychologicznej czy psychicznej, pozostają wyłącznie na etapie skupienia się na własnej specjalizacji.
Stare powiedzenie: „obyśmy zdrowi byli”, jakże wymownej siły i znaczenia nabiera w obecnej rzeczywistości. Kosztów leczenia, jakże ogromnych, nie jest w stanie pokryć spora część społeczeństwa, któremu przecież zgodnie z prawem przysługuje bezpłatne prawo korzystania z opieki zdrowotnej. Płacąc obowiązkowo składki zdrowotne mamy prawo do rzekomo darmowego leczenia. Jak wygląda to w naszej państwowej służbie zdrowia wie każdy, który zetknął się z koniecznością wizyty u doktora. Jeśli ktoś miał na tyle czasu i cierpliwości, to oczywiście umówiona wizyta za kilka lub kilkanaście miesięcy mogła przynieść leczniczy skutek. Gorzej w przypadku nagłej konieczności i pomocy medycznej. Jedynym rozwiązaniem staje się wtedy uszczuplenie i tak skromnego budżetu na prywatną wizytę, nie wspominając, iż często zapożyczanie się, by ratować zdrowie a nawet życie.
Jak do tej pory, kolejne ekipy zarządzające tym pięknym państwem nie odważyły się na odważną reformę służby zdrowia. Pewne pomysły, okazywały się jedynie drobną korektą, a inne nie osiągnęły zamierzonego celu. Obietnice przedwyborcze potrafią pomieścić bardzo wiele sloganów, które z czasem powodują wzrost niezadowolenia społecznego a nawet żal i gniew. Czy w przyszłości podatnicy otrzymają konkretnie i uczciwie to, co im się należy? Pieniądze pompowane w NFZ rozchodzą się w zawrotnej prędkości i ogromnych sumach. Sami lekarze pracujący na kontraktach z funduszem zdrowia, dodatkowo dorabiają sobie prywatnymi praktykami, gdyż podobno nie zarabiają zbyt wiele. Koszt prywatnej wizyty u specjalisty wahający się w przedziale od 150 do 200 złotych nie stanowi przecież wysokiego dochodu. Licząc jednak w przeciągu dnia kilkanaście wizyt i dodatkowo przyjmowanie pacjentów w ramach państwowej umowy, nieco się uzbiera.
